Şehre yaklaştıkça koyulaştı özlemim, duvar da olsa binlerce kapının ardında , umudum denetir tüm kapıları, çilingir edasıyla , belki açılır belki seni bulurum diye… Yaslanası omzunla şehirde kal gitme… bir iz bulur, özlemine gark eden umudumla, omzuna düşen bir yağmur damlası gibi yaslanırım belki…

Şehre yaklaştıkça koyulaştı özlemim, umudun ve mutluluğun resmini çizeceğim şehirdeyken, abidin dino edasıyla.  tual de boya da yetmez demiş ya dino, bana yeter…sadece bir tek resim çizeciğim zaten…gözleri toprak saçları sarı…

Şehre yaklaştıkça koyulaştı özlemim, akşamın kararan bulutlarını,ciğerim doluncaya kadar  kafam dönünceye kadar çektiğim dumanla beyaza boyayayacağım şehrinde… yalancı aydınlıklarım, gerçeği bulduracak…seni…

Kamyon arkasındaki sözlerin yazarı edasıyla, “zor yola kolay insanla çıkılmaz” sözümle ; Umudum sarmaş dolaş olacak yokluğunla, varlığınla…

Burun direklerim sızlıyor , bulma ihtimalsizliğini bir an bile düşündüğümde…ve sonra kolonya kokan kokunu çekiyorum burnuma…ihtimaller yeşersin ilkbahar koksun diye…